بررسی تأثیر تغییر موقعیت سر، حول محور ساجیتال بر میزان بزرگ نمایی تصویر پانورامیک در نواحی مختلف فکین نسبت به موقعیت نرمال

مقدمه: عوامل متعددی می تواند منجر به بدشکلی در تصاویر پانورامیک شود که از آن جمله می توان به موقعیت سر بیمار اشاره کرد. لذا هدف از این مطالعه بررسی تأثیر تغییر موقعیت در محور ساجیتال بر میزان بزرگ نمایی در قسمت های مختلف فکین و مقایسه آن ها با حالت نرمال بود. مواد و روش ها: این مطالعه آزمایشگاهی توصیفی، تحلیلی، مقطعی بر روی 7 جمجمه خشک انسان انجام گردید. جمجمه ها به وسیله شاخص اپک در نواحی مختلف دندانی در فواصل افقی و عمودی نشان دار شدند. هر جمجمه در مراحل مجزا به میزان 2-1، 4-2 و 6-4 درجه به سمت چپ چرخیده و انحراف داده شد و تصاویر پانورامیک در هر موقعیت تهیه گردید. سپس بزرگ نمایی در هر ناحیه محاسبه و نتایج در نرم افزار spss نسخه 18 توسط آزمون t-test و ضریب توافق بینابینی آنالیز شد (05/0 ≥ α). یافته ها: در تغییر موقعیت سر حول محور ساجیتال بیش ترین تغییرات در ابعاد افقی مشاهده شد. تغییرات معنی دار در درجات بالاتر از 4 مشاهده شد که این تغییرات در دندان های 3 تا 6 سمت چپ مندیبل (p value ها به ترتیب 044/0، 005/0، 044/0 و 006/0) دیده شد. در دندان های 5 و 6 تغییر در درجات کم تر (بیش تر از 2 درجه) مشاهده گردید. در چرخش جمجمه ها، تغییرات بیش تری در بعد عرضی مشاهده گردید (در دندان های 2 تا 7 ماگزیلا p value ها به ترتیب 013/0،026/0، 011/0، 016/0، 007/0و 012/0، در دندان های 2 تا 6 مندیبل p value ها به ترتیب 033/0، 002/0، 026/0، 017/0 و 052/0 بود). تغییرات معنی دار در چرخش های بالاتر از 2 درجه و در سمتی که تحت چرخش قرار گرفته بود (سمت چپ) مشاهده شد. نتیجه گیری: تغییر موقعیت سر (چرخش و انحراف) تا میزان حداکثر 6 درجه حول محور ساجیتال باعث تغییر اندازه در ابعاد افقی می شود که از لحاظ بالینی قابل اغماض می باشد.